به نام خدا و با سلام

(1)

هر چند با تاخیر ولی امیدوارم تبریک منو بابت حلول ماه مبارک رمضان  بپذیرید امروز فقط هشت روز از ماه مبارک گذشته و این یعنی اینکه من زیاد هم بابت تبریک تاخیر نداشتم واین مقدار تاخیر در جایی که ما زندگی میکنیم نه تنها تاخیر محسوب نمیشه بلکه زودتر از موعد به حخساب میاد به هر حال من تا آخر ماه رمضون این فرصت را درام که بخوام بیام تبریک بگم و اینکه الان که هشت روزه داره از ماه مبارک میگذره اومدم و دارم تبریک میگم خیلی کار خارق  العاده ای انجام دادم

(2)

بعد از پایان ترم وقتی نمراتم را دیدم زیاد باب میلم نبود و خوب طبیعیه که ادم وقفتی یه چیزی مطابق انتظارش نباشه نسبت به این مسئله اعتراض می کنه و برای اعتراض به نمرات هم که همه می دونید باید به محضر مدیر گروه محترم شرفیاب شد اما از اونجایی که مدیر گروه محترم در اول ترم به مدت 10 روزی به مرخصی رفته بودند و کسی نبود که کار های ایشون را انجام بده خوب ناچارا اعتراض به نمرات عقب افتاد وقتی مدیر گروه اومد مشکلی برای من پیش اومد که مجبور شدم برم شهرستان و وقتی که من از شهرستان برگشتم و مدیر گروه هم بود و رفتم در اتاقش دیدم یه برگه ای زدند پشت در که جلسه است و فرداش که رفتم هم مدیر گروه بود و هم من بودم و جلسه ای هم در کار نبود دیگه وقت اعتراض تموم شده بود خلاصه نوبت اعتراض ما نرسید و گفتند ان شاءالله ترم بعد

راستی شما با خوندن این ماجرا یاد چی میفتید ؟ اگه گفتی؟!!!!!!!!!!!!

(3)

میگن یه بار یه مورچه ای عاشق مورچه همسایه میشه یه عمر عاشق بوده و خوداتون که میدونید عاشقی دیگه چه مکافات و رنج و عذابی که نداره اما مورچه بدبخت بعد از کلی رنج و عذاب و مکافاتی که در راه عشقش می کشه وقتی بهش میرسه میبینه طرف تفاله چای بوده نه مورچه

حالا حکایت ماست یه دوستی دارم که چندین ماهه از طریق اس ام اس نه ببخسید پیامک(واقعا عذر خواهی میکنم فارسی را پاس نداشتم) عاشق یه بنده خدایی بوده بعد کلی قربون صدقه رفتن و عشق بازی و پیامک بازی که این روزا خیلی متداوله و کلی هزینه کردن بابت خرید شارژ برای طرف مقابلش و خودش یه دفعه کاشف به عمل اومده که ای بابا طرف مقابل یه مرد میانسال بوده و این دوست بدبخت ما را سر کار گذاشته و کلی به اصطلاح پسره را دوشیده

(4)

...

قرارمان شب اول ماه بود!

من دوشنبه به سر قرار آمدم

و تو سه شنبه!!

لعنت به این تلسکوپ ها!!^*******

پی نوشت

*******: شعر از نوید فلاح حق محمدی