به نام خدا و با سلام

فریب دشمن مخور و غرور مداح مخر که این دام رزق نهاده است و آن دامن طمع گشاده . نادان را ستایش خوش آید چون لاشه که در کعبش دمی فربه نماید .
الا تانشنوی مدح سخنگوی
که اندک مایه نفعی از تو دارد
که گر روزی مرادش برنیاری
دوصد چندان عیوبت برشمارد

گلستان سعدی(در آداب صحبت و همنشینی)